Het leven heeft geen zin, maar slechts een oorzaak.

Kinderen en scheiding

Kinderen die gewenst zijn door hun ouders, moeten gezien worden als de incarnatie van de symbiose tussen de vader en de moeder.
Zij zouden daarom inspraak moeten mogen hebben, wanneer de vader en de moeder overwegen te gaan scheiden.
Immers de scheiding in de symbiose zal een "scheurend" effect hebben in de psyche van de incarnatie van de symbiose, namelijk de kinderen.
(Vergelijk de gevoelens bij eeneiige tweelingen: Wanneer de een zich ziek/rot volt, dan voelt de ander dat mee. Ook al wonen ze duizenden kilometers van elkaar.)

De symbionten zijn gewaarschuwd!

Tip van Annelies (16) (kind van gescheiden ouders)
Ervaring van een kind met gescheiden ouders. Waarom het zo onhandig is als je van huis naar huis verhuist, en wat het fijne is als je in 1 huis blijft.
 
Uit ervaring weet ik dat het moeilijk is. Mijn ouders hebben er voor gekozen om allebei een huis te hebben. Ik en m’n zusjes moeten elke week verhuizen. Het vervelendste daaraan is de verhuisdag. Je moet je spullen inpakken. Soms ga je met 5 tassen de deur uit. Waarvan 2 sporttassen 2 tassen met boeken en spullen voor school, en een grote tas met je kleren en toiletspullen. Sinds dat ik dit doe leef ik uit mijn tas. Al mijn spullen zitten daarin. Mijn moeder legt soms wat kleren in de kast en daaruit haal ik het dan ook wel eens, maar ik leef dus voor het grootste deel uit mijn tas.
 
            Tip: Zorg ervoor dat als je ouders ervoor kiezen allebei een eigen huis te hebben en ze willen jullie allebei graag zien, dat je dan een volle klerenkast bij je moeder én bij je vader hebt. Dit is echt heel belangrijk. Als je ouders het beste voor hun kind willen in deze situatie is dat de beste oplossing. Ik zou ook graag bij allebei een gevulde kast hebben, maar ik zit al iets meer dan een jaar in deze situatie en mijn kasten zijn nog steeds niet gevuld.
 
Nog wat anders. Je vergeet wel eens dingen bij je moeder of bij je vader. Dat is heel vervelend als het iets belangrijks is. Dan mag je van geluk spreken dat je ouders in dezelfde plaats wonen. Eigenlijk moet het zo zijn dat je álles(!) dubbel moet hebben. Maar dan ook echt alles!! Dus ook al je sportspullen dubbel en ook al je muziek instrumenten dubbel en tandenborstels dubbel etc. Dit is het beste voor je als kind van gescheiden ouders. Zij willen het beste voor je, dus is dit de beste oplossing.
 
Ik vind het jammer dat mij dit niet is overkomen, maar ik wens dit ieder kind toe als de ouders gaan scheiden. ZIJ willen scheiden en OOK de kinderen zien, dus ZIJ moeten van huis wisselen. Dat is echt de gaafste oplossing aller tijden. De kinderen zijn namelijk de dupe van de ouders. Om het zo gemakkelijk mogelijk te maken voor de kinderen is het het beste om ze in één huis te laten zitten. (Het liefst hun ouderlijk huis omdat ze daar vertrouwd zijn.) De ouders moeten dan wisselen. De kinderen hoeven dan niets dubbel te hebben. Hoeven zich geen zorgen te maken over wat ze moeten meenemen naar de andere ouder. Nee, want ze zitten lekker in hun eigen huis en hoeven nergens heen. De ouders moeten maar zelf aan onderdak zien te komen als ze niet bij de kinderen zijn, want dat is dan lekker hun probleem. De kinderen gaan voor en daarom vind ik het zo belangrijk dat ze in hun eigen huis zitten. Ik wil niemand het aandoen om net zo te leven als ik. Van huis naar huis “zwerven” als het ware. Het is absoluut geen pretje.
 
Ik hoop dat bij het beslissen om te gaan scheiden dat het allerbeste voor de kinderen wordt gedaan. Het scheiden van ouders is een van de ergste dingen wat een kind kan overkomen, dus moet je ervoor zorgen dat je kind het beste krijgt ondanks alle nare dingen. (Voor mij is natuurlijk het beste dat je als kindzijnde in één huis woont.)
Ik hoop ook dat als je iemand bent die op het punt staat te gaan scheiden, dat je weet wat er door de ogen van een kind gebeurt, en hoe dat ervaren wordt.
 
 
wat het leven wil vraagt Loyce zich zo af:

Wat wil het leven
 
Hier in mijn gedachten zit alles door elkaar,
heel jammer maar langer dan 3 jaar…
 
Pijn en verdriet verwerken lukt me niet,
zou ik moeten accepteren wat ik hier zie?
 
 
Wat wil het leven me geven,
wat wil het leven nog beleven,
wil jij mij vergeven voor wat ik jou heb aangedaan.
 
wat wil het leven me geven,
wat wil het leven nog beleven,
wil jij me laten inzien welke weg ik op moet gaan.
 
 
Naast mijn gedachten licht ook nog m’n gevoel,
maar die zegt wat anders die heeft een ander doel..
 
Waar is toch iedereen?
ben ik dan steeds alleen…
ik moet overal maar echt overal alleen door heen..
 
 
Wat wil het leven me geven,
wat wil het leven nog beleven,
wil jij mij vergeven voor wat ik jou heb aangedaan.
 
Wat wil het leven me geven,
wat wil het leven nog beleven,
wil jij me laten inzien welke weg ik op moet gaan.
 
 
’s Avonds laat nog huilend in m’n bed
en niemand die wat doorheeft wat opmaakt of wat zegt…
 
Haal me hier weg..
weg van de pijn.. ik kom nooit meer tevoorschijn..
 
 
Wat wil het leven me geven,
wat wil het leven nog beleven,
wil jij mij vergeven voor wat ik jou heb aangedaan.
 
Wat wil het leven me geven,
wat wil het leven nog beleven,
wil jij me laten inzien welke weg ik op moet gaan.
 
Dit is mijn gedachte zo zit het in elkaar,
Ingewikkeld en ook loodzwaar.
 
  
© Loyce Noorlander

vorige | volgende

Terug